28.06.2022
HET VERDRAG VAN DE VN OVER DE VOLLE ZEE
In februari is de laatste onderhandelingsronde over een nieuw verdrag voor de volle zee zonder akkoord afgesloten. Dit betekent dat tien jaar onderhandelen geen resultaat heeft opgeleverd. Het grootste ecosysteem ter wereld, dat meer dan twee vijfde van het aardoppervlak beslaat, is nog steeds niet beschermd.
Intussen worden de genetische rijkdommen van de volle zee geëxploiteerd door rijke bedrijven in slechts een paar landen. De gesubsidieerde visserij van een handvol landen plundert het kwetsbare milieu. Zonder deze subsidies zouden schadelijke activiteiten, zoals diepzeevisserij met sleepnetten... zou gewoon niet voorkomen. Onder de volle zee komt het vooruitzicht van diepzeemijnbouw dichterbij.
Het tijdperk van het koloniale avontuur heeft ons de "vrijheid van de zee" opgeleverd, een beginsel dat nog steeds een ongebreidelde plundering van het kwetsbare mariene milieu toestaat. Hoe langer we wachten op een nieuw verdrag, hoe meer schade er wordt aangericht. Zoals Helen Clark, de voormalige premier van Nieuw-Zeeland, heeft opgemerkt, "We kunnen niet 95% van onze globale commons als gangland hebben zonder rechtsstaat". Maar we moeten wachten, omdat landen lobbyen om de milieubescherming in een nieuw verdrag af te zwakken en om visserijactiviteiten uit te sluiten van enige regelgeving.
We moeten niet al onze hoop vestigen op een nieuw verdrag voor de volle zee, mocht dat er ooit komen. Het ontwerp-verdrag zit vol compromissen met gevestigde belangen en is een gemiste kans. Het zal het tij van de milieuvernietiging niet keren, het zal de industriële visserij op volle zee niet verbieden, en het zal er niet voor zorgen dat alle voordelen van de exploitatie van de oceaan eerlijk worden gedeeld met het Zuiden.
Industriële visserij op volle zee is door de staat gesponsord vandalisme en moet verboden worden. Diepzee mijnbouw zou een ravage aanrichten in langzaam groeiende ecosystemen op de zeebodem. Ook dat zou verboden moeten worden. In plaats van het doel van het beschermen van 30% van de oceaan tegen 2030, we moeten de hele volle zee beschermen tegen alle destructieve economische activiteiten. In plaats van een verdrag vol gaten, moeten we een krachtige nieuwe oceaanautoriteit in staat om op te treden als beschermer van 's werelds grootste ecosysteem, en de belangen te vertegenwoordigen van de vele prachtige levensvormen die er leven. In plaats van de oceaanpolitiek te laten domineren door een paar transnationale bedrijven, hebben we een levendige, democratische en inclusieve oceaanpolitiek nodig om onze planeet een toekomst te geven.
Nu de VN IMO en ISA organen medeplichtig zijn aan de vernietiging van de Oceaan en er geen verdrag is om de volle zee te beschermen (of de kans op een verdrag dat de volle zee zeker niet zal beschermen) is het niet tijd voor de VN om hun collectieve handen in de lucht te steken en te verklaren "dit werkt niet"? Het is allemaal goed en wel dat de VN verklaringen aflegt als "brandstichting van ons enige thuis", maar praten is goedkoop. Stop het zinloze gepraat en de geopolitieke spelletjes, vertel de waarheid, ga opnieuw zitten en begin met echte verandering. Noem de bedrijven en regeringen die de redding van de Oceaan tegenwerken, en benoem de gevolgen van wat ze proberen te bereiken. We hebben de Oceaan nodig om weer te gedijen, als de zee sterft, sterven wij.
De VN moet een nieuw, transparant en representatief orgaan vormen om de oceaan te besturen ten behoeve van ALLE leven. Dit nieuwe orgaan moet het herstel en de aanvulling van de oceaan als enige maatstaf voor succes hebben. Het moet bedrijfsmacht vervangen door mensenmacht. En het moet de vele vormen van zeeleven vertegenwoordigen die van de oceaan hun thuis maken.
Chris Armstrong zegt:
"Het bestuur van de volle zee is een ecologische ramp. De grondbeginselen ervan zijn bedacht in een tijd waarin we dachten dat de overvloed van de oceaan onuitputtelijk was en de ecosystemen te robuust om ooit te falen. We hebben dat idee nu te ver doorgedreven. We hebben dringend een revolutie nodig in het beleid voor de volle zee, waarbij bescherming en participatie in de plaats komen van plundering door bedrijven."
Roc Sandford voegt eraan toe:
"Als de zeeën sterven, sterven wij, en de zeeën sterven. Als de ineenstorting van de mariene biodiversiteit niet onmiddellijk een halt wordt toegeroepen, zal het vrijkomen van blauwe koolstof die momenteel in de oceanen is opgeslagen, de afbraak van het klimaat versnellen en talloze mensen veroordelen tot een pijnlijke dood. We moeten haast maken met de hervorming van de bestaande structuren van de VN die zich richten op de oceanen en die momenteel crimineel ongeschikt zijn voor hun doel. Het is nu of nooit. Ik begrijp niet waarom niet iedereen schreeuwt, gezien wat we weten over wat er in de oceaan gebeurt en wat dat voor ons betekent."
Foto's: João Daniel Pereira. 'OUR LEADERS...' en 'EVERYTHING WILLEN...' verlichtingen van de Torre de Belém, Lissabon, tijdens de VN-Oceaanconferentie 2022.