TESCO, WEES GEEN JOHN WEST TONIJN CHUMPS. STOP MET DE VERKOOP VAN INDUSTRIEEL GEVANGEN TONIJN
26.03.2024
⬆️ John West doodt bedreigde diersoorten. Vandaag heeft John West zeemeermensen gedood en ingeblikt, morgen zijn het walvissen, dolfijnen, haaien en schildpadden. Foto Guy Reece.
Vandaag werd een gigantisch tonijnblik van John West met 'bijvangst' van zeemeermensen opengereten voor de ogen van TESCO, Lower Regent St, Londen.
Rondom het gigantische blik lag het bewijs van de drijvende vis-aantrekkende structuren (dFAD's) die de arme zeemeerminnen hadden verstrikt voordat ze op wrede wijze werden ingemaakt door John West.
⬆️ John West en zijn moederbedrijf Thai Union veranderen ons allemaal in tonijnkilo's door dFAD-gevangen tonijn te verkopen bij Tesco. Foto Guy Reece.
Op het gigantische blik staat 'JOHN WEST, TUNA CHUMPS'.
Tuna Chumps is een verwijzing naar de methodes die John West gebruikt om hun trouwe klanten om de tuin te leiden - doen alsof ze een duurzaam product maken, terwijl ze opzettelijk wreed gevangen tonijn gebruiken in al hun productlijnen. We zijn er zeker van dat, terwijl je dit leest, het marketingteam van John West vrolijk aan het kauwen is op hun John West lunch onderweg Tonijn Pasta Salades en nadenken over de volgende beste manier om te liegen (tegen jou).
⬆️ De zeemeermensen raakten verstrikt in de troep die wordt gebruikt om dFAD's te maken. Tussen de rommel lagen de dodelijke satellietboeien die werden gebruikt om de drijvende bedreigingen te vinden. Foto S. Staines.
Dus wat zijn FAD's (of dFAD's)?
Grote delen van de Oceaan zijn als uitgestrekte woestijnen, plaatsen waar de zon onophoudelijk op het water schijnt en er geen schaduw is. Af en toe drijft er in deze uitgestrekte woestijnen wat afval rond. Het kan een vlot zijn van dood plantenleven dat in zee is gespoeld, een omgevallen palmboom of zelfs een dode walvishaai. Dit puin drijft mee op de stromingen van de oceaan en daaronder gedijt het zeeleven - aangetrokken door de schaduw en de kleine zeedieren die er hun toevlucht zoeken. En deze zeedieren trekken roofdieren aan, eerst kleine vissen, dan tonijn, en met de tonijn komen haaien en dolfijnen. Ook bedreigde walvissen en schildpadden zoeken de schaduw op tijdens hun migratie. Deze kleine eilandjes zijn een oase in een 'oceaanwoestijn'. Kleine poelen van bloeiend leven.
Maar nu zijn veel van deze drijvende oases vallen. Vallen die zijn opgezet door de neokoloniale industriële vissersvloot van de EU.
Vissersschepen maken hun eigen 'drijvend afval' met behulp van plastic afval dat ze kunnen vinden, zoals oude visnetten en boeien, pallets, plastic vaten - alles wat blijft drijven. En in deze rommel plaatsen ze een satellietboei. De hele zooi wordt dan overboord gegooid en drijft rond in de oceaan.
Elk industrieel vissersvaartuig is in feite een enorme tonijnvriezer en elk vaartuig plaatst elk jaar onnoemelijk veel dFAD-eilanden van afval in de oceaan. Deze schepen patrouilleren constant in de oceaan en gebruiken de satelliet om de FADs te bezoeken die ze in het verleden hebben uitgezet - ze blijven op de loer liggen tot ze een gemeenschap van zeeleven onder zich hebben verzameld.
En wanneer de FAD een rijke en diverse gemeenschap van zeeleven heeft verzameld, wordt een groot net in de oceaan gegooid en voorzichtig diep onder en rond de FAD getrokken. Het net is als een tas met een touwtje (het heet een ringzegennet) en als het eenmaal op zijn plaats zit, wordt de bovenkant van de 'beurs' aangedraaid door een kraan, zodat alles onder de FAD gevangen zit in een enorme uitpuilende beurs.
⬆️ De enorme netten die de industriële vissersvloten gebruiken, verpletteren en doden alles wat erin gevangen wordt. Deze drie 'toevallig' gevangen zeemeermensen zijn slechts de laatste slachtoffers van een wrede visindustrie. Foto Guy Reece.
schildpadden, haaien, dolfijnen, walvissen alles is geslacht
De 'buidel' wordt aan boord gehaald en alle dode en stervende vangst wordt eruit gehaald om gesorteerd te worden. Het vissersschip is alleen geïnteresseerd in tonijn, maar al het andere wordt ook afgeslacht, de schildpadden, haaien, dolfijnen, alles. Natuurlijk is dit niet 'opzettelijk', dus noemt de visindustrie de slachting 'bijvangst' - een toevallig gevangen (en gedood) ongelukkig bijproduct van een lui industrieel visproces.
Michael Collins van Ocean Rebellion zegt:
"Als naar Tesco gaan en tonijn van John West kopen betekent dat je wreedheid tegen walvissen, dolfijnen en schildpadden steunt en op de koop toe ecosystemen in de Indische Oceaan vernietigt, kies er dan voor om niet mee te doen. Laten we van Tesco een no-go maken, want de tijd is om en dit moet nu stoppen. We kunnen bezuinigen op industrieel gevangen tonijn en ergens anders onze wekelijkse boodschappen doen."
⬆️ John West, slacht sinds 1857. Foto S. Staines.
Tonijn in blik
John West betrekt zijn haaien-, schildpadden- en walvisdodende tonijn in blik van Spaanse visserijen in de Indische Oceaan. Deze dodelijke tonijn wordt verkocht door John West's moederconcern Thaise Unie aan supermarkten als TESCO, Iceland, Morrisons, Asda, Lidl en Aldi voor hun eigenmerk tonijnproducten, die deze verspillende en wrede producten vervolgens doorberekenen aan hun onschuldige klanten. Deze supermarkten blinken uit in hun dubbele standaarden, omdat ze weten dat Thai Union een vreselijke staat van dienst heeft. Dit in Bangkok gevestigde bedrijf is eigenaar van een gigantische tonijnconservenfabriek op de Seychellen die niet-duurzame, met FAD's gevangen tonijn verwerkt van OPAGACde Spaanse organisatie van producenten van diepgevroren tonijn.
In 2017 beloofde Thai Union in een gezamenlijke verklaring met Greenpeace publiekelijk dat het tegen 2020 haar bevoorrading met industriële tonijnvisserij die schadelijke drijvende FAD's gebruikt, halveren. Nogmaals, de wereld heeft zeven jaar gewacht op Thaise Unie om hun belofte na te komen om Greenpeacemaar tot op heden is er nog geen noemenswaardige actie ondernomen.
Het lot van de oceaan hangt van ons allemaal af.
Onze interventies zijn afhankelijk van uw steun.
Helaas is dit soort onethisch gedrag typerend voor de wereld van de industriële tonijnvisserij. Keer op keer breken gewetenloze leveranciers van niet-duurzame industriële tonijn hun beloften, in de hoop dat iedereen ze gewoon zal vergeten. Thai Union en Princes blijven beloven om over te schakelen op drijvende FAD-vrije ringzegenvisserij, maar dat doen ze nooit (en dat zullen ze ook nooit doen).
Bridget Turgoose van Ocean Rebellion zegt:
"Keer op keer hebben Thai Union en John West hun beloften gebroken om deze gruwelijk wrede drijfslachthuizen te verminderen. Als je er niet op kunt vertrouwen dat ze zich aan hun beloften houden, kun je de tonijn die ze je verkopen dan wel vertrouwen? Zou je dat echt eten? Je maag draait ervan om."
Sophie Miller van Ocean Rebellion voegt daaraan toe:
"Vertrouw erop dat de Spaanse en Franse vissersvloten zich overgeven aan deze schaamteloze overexploitatie van visgronden die hard nodig zijn voor de hongerigen in armere landen. Ga naar het Westen, John West."
Het lot van de oceaan hangt van ons allemaal af.
We laten je weten wat we doen om te helpen.
⬆️ John West en zijn moederbedrijf Thai Union putten de Indische Oceaan in een alarmerend tempo uit. Foto Guy Reece.
Tonijnpopulaties storten in
Volgens wetenschappers storten de geelvintonijnpopulaties in de Indische Oceaan in. Ze bevinden zich in de 'rode zone', wat betekent dat ze ofwel overbevist of onderhevig aan overbevissing. De Commissie voor Tonijn in de Indische Oceaan (IOTC) heeft onlangs erkend dat de vangst van geelvintonijn in feite de toegestane limiet heeft overschreden. "maximale duurzame opbrengst" al meer dan tien jaar[1]. Er is al bijna net zo lang een herstelplan voor geelvintonijn van kracht als er sprake is van overbevissing, compleet met tijdelijke landspecifieke vangstbeperkingen. Uit de meest recente beoordeling van het bestand bleek dat de vangsten nu met 30% moeten worden verminderd (ten opzichte van de niveaus van 2020) om de populatie tegen 2030 te laten herstellen.[2]. Dat komt neer op een vangstlimiet van iets meer dan 300.000 ton per jaar. In 2022 werd maar liefst 413.680 ton geelvintonijn gevangen.[3] wat 37% hoger is dan de vangstlimiet van het herstelplan. Zelfs gestreepte tonijn, de meest voorkomende tonijn, wordt slecht beheerd in de Indische Oceaan. Sinds 2018 is er een totale vangstbeperking van kracht en sindsdien is deze elk jaar systematisch genegeerd. De overvangst van vorig jaar was de ergste tot nu toe. De totale vangsten hadden beperkt moeten zijn tot 513.572 ton, maar in plaats daarvan bereikten ze een recordhoogte van 671.317 ton.[4].
⬆️ Wees geen sukkel, koop geen tonijn bij Tesco. Foto S. Staines.
Ocean Rebellion bezocht TESCO om te wijzen op haar medeplichtigheid aan een schadelijke productieketen waar John West, Thai Union en de Marine Stewardship Council (MSC) deel van uitmaken. Het plichtsverzuim van de MSC om consumenten een "weloverwogen beslissing bij hun lokale winkelier om visproducten van een duurzame bron te kopen" is bijzonder alarmerend. De MSC wordt tenslotte geacht aan de kant van de consument te staan, niet aan de kant van de industriële visserij.
Ocean Rebellion eist dat TESCO stopt met de verkoop van dFAD-gevangen tonijn. Haal het NU uit de schappen.
En John West / Thai Union stoppen met het inkopen van tonijn van niet-duurzame industriële tonijnvisserijen in de Europese Unie die dFAD's gebruiken. U begrijpt toch wel dat overbevissing maar tot één ding leidt - Geen vis meer in de zee?
En voor alle onschuldige shoppers daarbuiten: nu je de feiten kent, koop alsjeblieft geen dFAD gevangen tonijn in blik of andere tonijnproducten van John West and Princes.
⬆️ Het dodelijke tafereel trok een grote menigte tijdens de lunchdrukte. Foto Guy Reece.
Voetnoten:
[1] Guillermo Gomez, Samantha Farquhar, Henry Bell, Eric Laschever & Stacy Hall (2020). De IUU-aard van visconcentratievoorzieningen: Implicaties voor tonijnbeheer en -markten".
[2] Banks, R., en Zaharia M. (2020)Karakterisering van de kosten en baten van verloren en/of achtergelaten vis-aantrekkende voorzieningen in de westelijke en centrale Stille Oceaan
[3] Quentin Hanich, Ruth Davis, Glen Holmes, Elizabeth-Rose Amidjogbe en Brooke Campbell (2019). Drifting Fish Aggregating Devices (FAD's) Uitzetten, weken en instellen - Wanneer is een FAD 'vissen'?
[4] Pierpaolo Consolia, Mauro Sinopolib, Alan Deidunc, Simonepietro Canesed, Claudio Bertie, Franco Andalorob, Teresa Romeoa (2020). De impact van zwerfvuil van vis-aantrekkende structuren op kwetsbare benthische mariene habitats in het centrale deel van de Middellandse Zee".
⬆️ Onze Merpeople komen binnenkort terug, watch this space. Foto Guy Reece.