IMO (preventie en bestrijding van verontreiniging), STOP THE MADNESS
04.04.2022
Vandaag bezocht Ocean Rebellion opnieuw de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) om de voortdurende steun aan de olie-industrie, vuile scheepvaart en plasticvervuiling onder de aandacht te brengen. Geklede 'afgevaardigden' lieten bij de ingang van de PPR-conferentie (Pollution Prevention and Response) van de IMO per ongeluk nep 'plastic' nurdles los, nurdles bedekt met viscosevervuilende stoffen die aan de grond en aan de voeten van de afgevaardigden bleven kleven. Terwijl de IMO "afgevaardigden" worstelden met de nurdles, verschenen er meer geschikte mensen met spookvisnetten en spandoeken met de tekst "PELLETS OF MASS DESTRUCTION", "ALL PLASTIC IS POISON", "STOP SHIPPING POLLUTION" en "AS THE SEA DIES WE DIE".
Daarna ruimden de "vuile schrobbers" de rommel op.
Plastic nurdels en spookvisnetten
Plastic "nurdle" en pellets zijn producten van de petrochemische industrie, ze worden over de hele wereld verscheept en vormen de basis van alle plastic producten. Elk plastic product dat u koopt, begint zijn leven als een plastic "nurdle" of pellet.
Plastic 'nurdle' of korrelvervuiling is een belangrijke vorm van microplasticvervuiling in de oceaan. De verwoesting ervan is te zien bij grootschalige rampen zoals de X-Press Pearl (2021) of Trans Carrier (2020). Maar er zijn ook veel chronische lekken en lekkages die plaatsvinden in elke fase van het scheepvaartproces. Het bewijs van deze chronische lekkages kan worden gezien in het hoge percentage pellets dat in microplastic monsters in havens wordt aangetroffen.
Verlaten en verloren vistuig, ook bekend als spooknetten, vormt ongeveer 50% van het plastic afval in de grote vuilnisbelt van de Stille Oceaan en ⅓ van het zwerfvuil in de Europese zeeën. Naar schatting 5,7% van alle visnetten, 8,6% van alle vallen en 29% van alle lijnen gaan jaarlijks verloren in de wereldzeeën, waar ze de mariene fauna verstrikken en leiden tot een nodeloos verlies van zeeleven, inclusief beschermde soorten.
Beide vormen van vervuiling zijn te voorkomen. Beide kunnen worden beheerd door een chain of custody tot stand te brengen. Als plastic "nurdles" of pellets worden erkend als giftig materiaal moeten schepen dit dodelijke product benedendeks vervoeren. Door de vaarroute in elk stadium te controleren, kan de eigenaar aansprakelijk worden gesteld voor eventuele lekken. Ook visnetten kunnen worden gemerkt met de naam van de eigenaar en via GPS worden gevolgd. Als het net of de lijn wordt losgesneden, is de eigenaar verantwoordelijk voor het opruimen, of de rekening voor dat opruimen.
Als de scheepvaartsector (en de verzekeringssector) de kosten van een goede controle te hoog vindt, wat zegt dat dan over de scheepvaartsector? Het betekent toch dat wij als consumenten de scheepvaart momenteel subsidiëren om de zee te vervuilen?
Vuile schrobbers
Onze vuile schrobbers ruimen vaak de vuile geheimen van de olie- en scheepvaartindustrie op. Deels schoonmaker, deels groenwasser zijn ze bedreven in het misleiden van het publiek. Maar deze keer zijn ze een stap verder gegaan.
Niet alleen is de IMO bezig met het groenwassen van de kunststofindustrie (onze vuile wassers ruimden onze nurdle rommel op), ze stelt ook "wassers" voor om hetzelfde te doen voor schepen. Deze wassers houden de ergste microdeeltjes van HFO tegen die de atmosfeer binnenkomen: dat is toch goed? Nou niet als de scrubber het in een zure oplossing verandert en het in de oceaan pompt. Dus in plaats van de lucht te vervuilen wil de IMO nu de zee vervuilen - dat is zeker de definitie van greenwash!
Dus wanneer onze vuile wassers hun emmers met niet-giftige bijproducten in het riool legen, is dat een perfecte illustratie van wat de IMO voorstelt te doen met de giftige bijproducten van HFO - ze rechtstreeks in de Oceaan lozen. De oplossing van de IMO is een giftige oplossing.
De IMO is ongeschikt voor het doel
De IMO is duidelijk niet geschikt voor haar taak. Zij handelt alleen namens de scheepvaartindustrie en houdt zelden rekening met het milieu, en wanneer zij dat wel doet stelt zij onzinnige regelingen voor die alleen de scheepvaartindustrie ten goede komen. Recente onderzoeken hebben aangetoond dat schepen morsen regelmatig olie op zee, in tegenstelling tot de bewering van de IMO dat deze activiteit aanzienlijk wordt beperkt (zonder dit zelfs maar te controleren natuurlijk). Voeg dit bij de voortdurende steun van de IMO aan de fossiele brandstoffenindustrie, door geen belasting te heffen op scheepsbrandstof en toe te staan dat het vuile bijproduct van fossiele brandstoffen, HFO, op zee wordt verbrand, plus het gebrek aan regelgeving voor de petrochemische scheepvaart, en de lijst van wandaden en verkeerde aanwijzingen van de IMO begint wel erg lang te worden. Is het gezien deze steeds langer wordende lijst niet tijd dat de milieutaak van de IMO door een ander, beter VN-agentschap wordt overgenomen? Het leven is te belangrijk om te worden verspild door een onbekwame bureaucratie.
Ocean Rebellion eist:
De VN moet een nieuw, transparant en representatief orgaan vormen om de oceaan te besturen ten behoeve van ALLE leven. Dit nieuwe orgaan moet het herstel en de aanvulling van de oceaan als enige maatstaf voor succes hebben. Het moet bedrijfsmacht vervangen door mensenmacht. En het moet de vele vormen van zeeleven vertegenwoordigen die van de oceaan hun thuis maken.
Sophie Miller zegt:
"Ocean Rebellion heeft de IMO vele malen bezocht, telkens met een andere kwestie, maar allemaal gerelateerd aan wanbeheer en fossiele brandstoffen. De eerste keer was het Wakashio, de olieramp die de Mauritiaanse kust decimeerde. Toen was het Fossiele brandstoffen lobbyen en banden met de Baltische beurs en valse scheepvaart wetten. Daarna was het HFO en beïnvloeding door insiders door echte vertegenwoordigers zoals "Captain Ian Finlay". Het gaat maar door - de IMO is nutteloos, wat heeft het voor zin om bijeen te komen? Het besparen van koolstof door de reisvervuiling van een afgevaardigde levert een zinvollere bijdrage aan de klimaatcrisis dan het houden van een PPR-conferentie (Pollution Prevention and Response) van de IMO."
Rob Higgs voegt toe:
"Ik besteed tijd aan de kust om het plastic op te rapen dat aanspoelt door nietsnutten en vissers. Het neemt toe, het neemt altijd toe. Het zou geweldig zijn om te denken dat er iets wordt gedaan op internationaal niveau - enige zorg wordt besteed. Maar ik weet dat dat niet het geval is - niet met de IMO aan het roer."
Roc Sandford voegt eraan toe:
"Als de zeeën sterven, sterven wij. En de zeeën sterven. Dit wordt versneld door idiote plannen zoals het gebruik van 'scrubbers' - Oceaan verzuring is een verwoestend probleem en dit plan zal het nog erger maken. Wanneer de oceanen een bijna-verzuringsdrempel overschrijden is het echt afgelopen, niet alleen voor het zeeleven maar voor al het leven (dat zijn wij ook). Wat is er mis met een verbod op zware stookolie? We moeten stoppen met business as usual en het IPCC-rapport serieus gaan nemen, voordat het te laat is."
Clive Russell voegt daaraan toe:
"De VN heeft mooie praatjes. De Internationale Maritieme Organisatie en de Internationale Zeebodemautoriteit, beide VN-organen, zijn ongeschikt voor hun doel. Beide zijn volledig gecorrumpeerd door de industrie en beide besturen de oceaan namens de industrie. We leven in een tijdperk van ongekende ecologische afbraak, de VN moet dit erkennen door bestuur en niet alleen in woorden."
Suzanne Stallard voegt toe:
"Plastic afval is een milieu- en sociale crisis die van bron tot zee moet worden aangepakt en we vragen de afgevaardigden op de PPR van de IMO om aan deze eis te voldoen. We moeten dringend de productie van plastic terugdringen, met name voor plastics die niet herbruikbaar of recycleerbaar zijn, alternatieve materialen bevorderen die opnieuw kunnen worden gebruikt en betere normen vaststellen voor de inzameling en opvang van afval, in plaats van ons afval over de oceaan te vervoeren. Haal plastic uit de zeeën".
Foto's van boven: 1, 4 en 11 door Joao Daniel Pereira. 2, 3 - 10 en 12 door Crispin Hughes.