De oorlog tegen vissen
04.03.2024
Voor het eerst gepubliceerd over Ecohustler
Satellieten, drones, kunstmatige intelligentie en big data worden nu allemaal gebruikt om de industriële visserij steeds efficiënter te maken. Vissen hebben geen schijn van kans!
Op een locatie in Centraal-Londen in Februarikwam een bont gezelschap van kunstenaars, creatieven en activisten bijeen om na te denken over de toestand van de oceaan en wat er gedaan kan worden om de oceaan te redden van verschillende bedreigingen.
Er werd een reeks diep verontrustende korte voordrachten gehouden. Wat er vandaag de dag in onze oceaan gebeurt, verwoest onze atmosfeer en het voortbestaan op lange termijn van de bijzondere planten en dieren die er leven.
De bijeenkomst is de eerste in een reeks bijeenkomsten die Ocean Rebellion organiseert. Het doel van elke bijeenkomst is om het publiek te informeren en te motiveren om actie te ondernemen voor de Oceaan.
ALS DE ZEE STERFT, STERVEN WIJ.
⬆️ Ocean Rebellion verlicht de Torre de Belem, Lissabon 2022, foto, Joao Daniel Pereira.
Het probleem met ecocide op volle zee is dat het voor het publiek 'uit het oog, uit het hart' gebeurt. Onze planeet is enorm groot en tweederde ervan wordt bedekt door de oceanen. Zodra vissersvloten ver van hun thuishavens varen, is de verleiding voor hen onweerstaanbaar om zich bezig te houden met het onethisch plunderen van vis, een gemeenschappelijke hulpbron die door iedereen eerlijk gedeeld zou moeten worden.
We naderen nu een omslagpunt waarbij bepaalde vispopulaties zo overbevist zijn dat het onmogelijk wordt om ze weer op te krikken naar gezonde niveaus. Dit is zeker het geval voor geelvintonijn in de Indische Oceaan, die wordt geplunderd voor goedkope supermarkttonijn.
⬆️ De workshop omvatte live zeefdrukken en blokdrukken. De deelnemers werden uitgenodigd om mee te doen en hun kleding te overdrukken.
Clive Russell, lid van Ocean Rebellion zei, "De uitbuiting van de oceaan, of het nu gaat om industriële overbevissing, de exploratie en winning van mineralen of ons belachelijke verlangen naar steeds meer consumptiegoederen, drijft mariene ecosystemen naar de rand van de afgrond. Als we de punten tussen ons eigen bestaan en het behoud en herstel van de oceaan niet met elkaar verbinden, zal de mensheid als geheel in grote problemen komen. En het soort problemen is niet het soort dat eenvoudig opgelost kan worden door een technologie die nog uitgevonden moet worden. Het probleem waar we mee te maken krijgen is het einde van ons eigen bestaan - uitsterven. We moeten de waarheid onder ogen zien: zonder een gezonde en ecorijke oceaan is er geen menselijk leven op aarde mogelijk."
⬆️ Ooit leefde de zee van de vissen. Foto, Alex Hofford.
Oceaan Planeet
De planeet Aarde is een waterwereld; minder dan dertig procent van het oppervlak bestaat uit land. De oceanen beslaan een oppervlakte van 362 miljoen vierkante kilometer.
Ongeveer vier miljard jaar geleden begon het leven in deze oceanen. Sindsdien is de diversiteit van het leven op aarde gestaag toegenomen, afgezien van vijf catastrofale uitstervingen.
De diversiteit en overvloed aan levende organismen op aarde bereikte haar hoogtepunt net voor het begin van het 'Antropoceen'. Sinds de industriële revolutie is de volgende massa-extinctie begonnen als gevolg van menselijke activiteit.
Een grote biodiversiteit in de oceanen betekende ooit grote en wilde cascades van ongelooflijke zeedieren, de sterren van het BBC-hitprogramma 'Blue Planet'. Vóór de onbeperkte massale ontginning van grondstoffen krioelde het ooit van het leven in de oceanen.
De meeste mensen kunnen zich moeilijk voorstellen hoe uitgestrekte scholen vissen, schildpadden, haaien en walvissen er ooit hebben uitgezien. Wat wetenschappers het 'verschuivende basislijn-syndroom' noemen, beschrijft het verlies aan perceptie van verandering dat optreedt wanneer elke generatie opnieuw definieert wat 'natuurlijk' is. Deskundigen kunnen de overvloed van oceaanbewonende organismen evalueren met alleen gegevens uit het begin van hun carrière.
Volgens de legende konden zeelieden ooit van hun boten oversteken naar de stranden van Caribische eilanden door over de ruggen van schildpadden te lopen. Er waren tientallen miljoenen walvissen op aarde voordat de moderne walvisjacht in de negentiende eeuw begon. De populaties blauwe vinvissen zijn met bijna negenennegentig procent. Geschat wordt dat negentig procent van de grote vissen uit zee zijn verwijderd.
Het is een feit dat onze oceaan nu kaal is van leven in vergelijking met de tijd voor de mens.
⬆️ Haai verstrikt in een net. Foto Ifremer Mtaquet.
Erger dingen gebeuren op zee
Sinds de jaren 1950 wordt de decimering van het leven in onze oceaan ondersteund door olie. De industrialisatie van de wereldwijde vissersvloot heeft ervoor gezorgd dat vissersboten, die vroeger van hout waren, nu van staal kunnen worden gebouwd. Dit betekent dat ze verder kunnen varen en langer op zee kunnen blijven. Vissersvloten gebruiken ook efficiëntere uitrusting, zoals extreem lange en sterke vislijnen van synthetische monofilamentvezels op oliebasis en ringzegennetten.
Helaas zorgt de gebrekkige regelgeving ervoor dat de meeste boten nog steeds de vuilste olie verbranden: zware stookolie. Hierdoor komt giftige vervuiling en kooldioxide in de atmosfeer terecht, die wordt opgenomen in de oceanen en verzuring van de oceanen veroorzaakt.
Allerlei vormen van scheepvaart dumpen afval overboord, wat in strijd is met de regelgeving voor vervuiling van de zee. Slavernij en schendingen van arbeidsrechten zijn ook een groot probleem op zee, waar geïsoleerde vissers en visserijwaarnemers beroofd kunnen worden van hun fundamentele mensenrechten en zelfs dood kunnen gaan tijdens het uitvoeren van hun taken.
vissers zijn enorm kwetsbaar
Professor Chris Armstrong van de Universiteit van Southampton zei,"In de industriële visserij vinden enkele van de ergste arbeidsmishandelingen ter wereld plaats. Vele kilometers van de kust en niet in staat om contact op te nemen met vrienden en familie, zijn vissers enorm kwetsbaar. Helaas maken sommige schippers misbruik van die kwetsbaarheid om arbeiders te mishandelen, waarbij ze hen een eerlijk loon en toegang tot zelfs de meest elementaire gezondheidszorg ontzeggen. Klagen over hun hachelijke situatie kan in de ergste gevallen uitlopen op afranselingen en zelfs moord."
De ergste gevolgen treden op wanneer de industriële macht erop gericht is om zoveel mogelijk levende wezens uit de mysterieuze diepten te halen. Historisch gezien heeft overbevissing geleid tot de ineenstorting van ecosystemen en heeft het veel mariene soorten op de rand van uitsterven gebracht.
Het leven in de oceanen kan nog steeds worden gered. Naast het terugdringen van overbevissing zijn er meer beschermde zeegebieden nodig waarin het zeeleven kan gedijen, maar deze moeten ook strikt worden gehandhaafd.
Ondanks verschillende internationale inspanningen om ineenstorting en uitsterven van het ecosysteem te voorkomen, is er nog steeds sprake van overbevissing en zeer schadelijke visserijpraktijken. De meest flagrante vormen van ongedifferentieerd vistuig zijn: bodemtrawlvisserij, kieuwnetten, beugvisserij en drijvende vis-aantrekkende structuren. Uit het oog, uit het hart' betekent dat het ondenkbaar is dat soortgelijke technieken ooit zouden worden gebruikt om op wilde dieren op het land te jagen.
⬆️ Een geïsoleerd vissersschip.
Bodemtrawlvisserij
Dit vistuig haalt alle wezens die op of vlak boven de zeebodem leven uit het water. Om beter te begrijpen hoe de destructieve bodemsleepnetvisserij werkt, moet je je voorstellen hoe een helikopter een gigantisch net door weilanden of jungle sleept en hele kuddes schapen, koeien of orang-oetans opschept.
De verstoring door bodemsleepnetvisserij is zo groot dat een recent onderzoek heeft aangetoond dat de koolstofuitstoot van bodemsleepnetvisserij zelfs groter is dan die van de luchtvaart. Dolfijnenstrandingen langs de zuidkust van Engeland worden vaak veroorzaakt door Nederlandse zogenaamde 'supertrawlers' die in het Kanaal met bodemtrawlers vissen. Het Sussex Dolphin Project helpt bij de bewustwording om dit tegen te gaan.
Kieuwnetten
Kieuwnetten zijn meedogenloos effectief en wreed. Deze netten zijn lang en dun en worden vaak uitgezet tussen twee geankerde punten die gemarkeerd worden door boeien en vlaggen. Omdat deze onderwaternetten vervolgens onbewaakt worden achtergelaten, kunnen zeedieren zoals dolfijnen, haaien en schildpadden dagenlang lijden. Velen bloeden dood voordat de boot terugkeert om ze uit de oceaan te halen. Zeedieren die levend aan dek komen, worden met de hand uit het net gerukt en stikken of worden opengesneden terwijl ze nog leven. Kieuwnetten zijn een echt probleem en worden gebruikt op plaatsen zo divers als Iran en tot voor kort Californië, waar ze nu verboden zijn.
Beuglijn
Vissersboten zetten honderden kilometers taaie plastic monofilamentvezel uit met aaslijnen met draadgeleiders die om de vijftig meter van haken zijn voorzien. Beugvissers vangen ogenschijnlijk tonijn, maar ook grote aantallen haaien, schildpadden, zeevogels en zeilvissen. De beugvisserij wordt al lange tijd in verband gebracht met mensenrechtenschendingen, vooral met de Taiwanese vloot voor de verre visserij die tonijn levert aan Thai Union, de moedermaatschappij van John West.
dFADS: willekeurig het doden van machines
Drijvende vis-aantrekkende structuren (dFAD's)
Deze lukrake moordmachines zijn in wezen drijvende eilanden van afval, zoals oude visnetten en touwen, die met de oceaanstroom meedrijven en een mini-ecosysteem van zeedieren aantrekken in hun schaduw in de open oceaan.
Communicatieapparatuur wordt aan dFAD's vastgemaakt om hun locatie via satelliet door te geven aan de vissersvloten die na enkele weken terugkeren en tonijn vangen met ringzegennetten. Maar ze vangen ook bedreigde soorten zoals jonge geelvintonijn, haaien, schildpadden en walvisachtigen.
Negentig procent van de drijvende FAD's gaat ook verloren of wordt teruggegooid op zee. Dit is een ernstige en bijzonder schadelijke bron van vervuiling door plastic en elektronisch afval.
⬆️ Een schildpad gevangen in een deel van een drijvende FAD. Foto: Francesca Tillman, Stichting Save Our Seas.
Emilia Dyer, een onderzoeker aan de Universiteit van Exeter, zei,"Drijvende visconcentratievoorzieningen (FAD's) zijn een veelzijdig probleem dat niet alleen ernstige gevolgen heeft voor de tonijnbestanden waarop ze gericht zijn. Ze verstoren het natuurlijke evenwicht van het hele ecosysteem van de oceaan en dat heeft gevolgen voor ons allemaal. De industriële ringzegenvisserij met dFAD's is te lang onder de radar gebleven, terwijl ze de oorzaak was van overbevissing van tonijnbestanden, bijvangst van andere kwetsbare soorten en enorme vervuiling van onze oceanen. Wanneer hun activiteiten zulke grote gevolgen hebben voor de hele wereld, is het niet goed genoeg dat de informatie over hun acties als een geheim wordt beschouwd. Het is van vitaal belang dat deze industrie verantwoordelijk wordt gehouden voor de schade die ze de afgelopen vier decennia hebben aangericht en zullen blijven aanrichten totdat ze op een effectieve, transparante en eerlijke manier worden beheerd."
Alex Hofford, een campagnevoerder van de Britse liefdadigheidsorganisatie Shark Guardian, zei, "Er zijn regels voor drijvende FAD's, maar helaas worden die niet goed gehandhaafd. Visserijbedrijven zeggen dat de zogenaamde 'bijvangst' van haaien, walvissen en schildpadden per ongeluk is. Maar er is geen politie in de oceaan en de autoriteiten moeten hen gewoon op hun woord geloven. De handhaving is sterk afhankelijk van de zelfrapportage van de visserijbedrijven. Dat gebeurt op vertrouwen. En soms worden visserijwaarnemers die aan boord van vissersschepen worden gezet om ervoor te zorgen dat er volgens de regels wordt gevist, omgekocht of gedwongen om de andere kant op te kijken. Het is een duistere zaak. Er zijn zelfs gevallen geweest waarbij visserijwaarnemers zijn vermoord. In februari vorig jaar diende India een voorstel in bij de Indian Ocean Tuna Commission (IOTC) van de Verenigde Naties om drijvende FAD's te verbieden. Indonesië diende ook een voorstel in om deze afschuwelijke apparaten niet te verbieden, maar alleen strengere maatregelen op te leggen, maar beide voorstellen mislukten door de duistere acties achter de schermen van de Europese Unie, die onder grote invloed staat van de Spaanse en Franse commerciële visserij. Door de sterke lobby zijn deze dingen dus moeilijk te verbieden of zelfs maar zodanig te reguleren dat de achteruitgang van bedreigde diersoorten een halt toegeroepen kan worden. Kuststaten van de IOTC worden sterk beïnvloed door het vooruitzicht dat Europese ontwikkelingshulp wordt opgeschort als ze verkeerd stemmen, als je begrijpt wat ik bedoel. Dit is ook gebeurd met Japan dat deze 'wortel en stok'-benadering gebruikte bij de Internationale Walvisvangstcommissie, en de NGO's hebben dit goed gedocumenteerd. Een school hier, een kliniek daar, maar alleen als je op de juiste manier stemt. In dit geval, het torpederen van alle pogingen om drijvende dFAD's te verbieden of strikt te reguleren."
Op het evenement werden ⬆️ DFAD's tentoongesteld. Ze waren allemaal gevangen in de Indische Oceaan en toonden allemaal hun link met de satellietindustrie.
Het lot van de oceaan hangt van ons allemaal af.
We laten je weten wat we doen om te helpen.
De rol van satellieten bij overbevissing met drijvende visconcentratievoorzieningen (FAD's)
Samen met een coalitie van groepen die zich inzetten voor het behoud van de zee en het welzijn van dieren, wetenschappers, campagnevoerders, wetgevers en beroemdheden heeft Ocean Rebellion satellieteigenaar Iridium opgeroepen om te stoppen met het slachten van dieren in de oceanen met behulp van satellieten.
Iridium 'Short Burst Devices' die zich in drijvende boeien bevinden die aan drijvende vis-aantrekkende structuren zijn bevestigd, maken het mogelijk om hun locatie via hun Low-Earth-Orbit netwerk te delen met vissersvloten. Op deze manier kan worden gesteld dat Iridium overbevissing mogelijk maakt.
⬆️ De destructieve aard van dFAD's wordt uitgelegd door de geweldige Emilia Dyer.
overbevissing tonijn naar de rand van uitsterven
Chris Packham, presentator van Wildlife TV, natuurbeschermer en campagnevoerder, zei,"Er is zowel iets droevigs als iets sinisters aan de uitvinding en inzet van deze dystopische apparaten. Triest omdat ze de achteruitgang van steeds zeldzamer wordende vispopulaties ernstig verergeren, en sinister omdat ze ongezien ronddrijven in verre zeeën onder het mom van beschutting en uitstel te bieden aan het zeeleven. In feite zijn het verraderlijke vallen die zijn opgezet door een hebzuchtige, niet-duurzame industrie die vastbesloten is om de winst te maximaliseren boven de bescherming van deze ecosystemen. Het is allemaal erg Skynet, zowel in de Sci-Fi als in de echte zin van het woord. En ironisch dat het mogelijk wordt gemaakt door een bedrijf dat er prat op gaat levens te redden en te beschermen. Iridium heeft dit niet nodig, de oceanen hebben dit niet nodig, en tonijnen, haaien, dolfijnen en schildpadden ook niet."
⬆️ Horloge
Alex Hofford, een campagnevoerder voor zeedieren bij de Britse liefdadigheidsorganisatie Shark Guardian, zei, "Misschien door een gebrek aan bewustzijn is Iridium jarenlang onbewust medeplichtig geweest aan niet-duurzame overbevissing. Helaas zijn fragiele ecosystemen vernietigd door Europese tonijnvissersboten die vertrouwen op Iridium-technologie om zich bezig te houden met het duurzaam plunderen van mariene hulpbronnen. Zoals het er nu voor staat, worden Iridium instrumenten onethisch gebruikt om sommige zeedieren op de rand van uitsterven te brengen, en dit moet stoppen."
⬆️ Kapitein Pugwash en zijn bemanning plakken posters op rond de Iridium-kantoren om het publiek op de hoogte te stellen van de Killer Satellites.
Wat kunnen we eraan doen?
In Britse supermarkten is veel van de goedkope tonijn die wordt verkocht afkomstig van de meest schadelijke manier van winning - FAD gevangen.
Ocean Rebellion lanceert samen met andere NGO's, campagnevoerders en Ecohustler een campagne om FAD gevangen tonijn uit de schappen van supermarkten te halen. Dit is een kleine maar zeer gerichte stap die een onmiddellijke positieve impact zou hebben op mariene ecosystemen. We willen ook dat Iridium stopt met het mogelijk maken van FAD's met hun technologie.
Clive Russell, een lid van Ocean Rebellion, zei,"Verandering zal alleen plaatsvinden als wij, als burgers van de aarde, begrijpen dat we de macht hebben om verandering te eisen. En als we samen handelen wordt deze macht vele malen vermenigvuldigd. In de woorden van wijlen de grote David Graeber "de ultieme verborgen waarheid van de wereld is dat het iets is dat we maken en net zo makkelijk anders zou kunnen maken." Het is aan ons allemaal om ons collectief voor te stellen hoe we deze wereld, deze oceaan, beter kunnen maken voor al het leven - en ernaar te handelen."
Het lot van de oceaan hangt van ons allemaal af.
Onze interventies zijn afhankelijk van uw steun.
Kom naar onze volgende bijeenkomst en leer hoe jij het verschil kunt maken.
⬆️ Houd dit in de gaten en kom binnenkort naar Centraal-Londen.